خط بینایی عربی از صدها سال قبل برای نوشتن زبان فارسی مورد استفاده ایرانیان قرار می گیرد همچنین در دوره معاصر فارسی زبانان از علائم بریل عربی برای تکمیل بریل فارسی کمک گرفتند. در این مقاله پس از نگاهی گذرا به تاریخچه ابداع و گسترش خط بریل در جهان و ورود آن به ایران، جنبه هایی از میزان تاثیرپذیری خط بریل فارسی از عربی بررسی می شود. پس از رسمیت یافتن خط بریل در فرانسه به تدریج دیگر کشورهای جهان آن را مورداستفاده قرار دادند. این خط اولین بار در 1299 ه.ش توسط پاستور کریستوفل وارد ایران شد. در این مرحله تنها برخی از علائم بین المللی بریل انگلیسی وارد خط بریل فارسی شده بودند. برای مناسب سازی این خط با زبان فارسی، علائمی از قبیل انواع همزه، تنوین، واکه های کوتاه، تشدید , «آ» از بریل عربی اقتباس شدند و علامت «ژ» توسط ایرانیان اختراع شد. با توجه به اینکه نظام نوشتاری فارسی بر بنیاد خط عربی شکل گرفته است و خط بریل فارسی نیز کاملاً با خط بینایی فارسی منطبق شده است قرض گیری از بریل عربی به صورت غیرمستقیم بوده است و خط بینایی فارسی حلقه واسطه ای در این قرض گیری محسوب می شود.
', './data/litstud/coversheet/cover_ar.jpg'))
