1
أستاذ مشارك في قسم اللغة العربية وآدابها بجامعة خليج‌فارس- بوشهر - إيران
2
طالبة بمرحلة الماجستر بجامعة خلیج‌فارس، بوشهر، إیران
المستخلص
یوجین نایدا در دستگاه ترجمه‌شناسی خود، نظریۀ تعادل و هم‌ارزی را در برابر یکسان بودن مطرح می‌کند. در این فرایند هدف، انتقال کامل معنا و محتوای پیام می‌باشد و تحقق چنین امری، مستلزم تغییر صورت و برقراری تعادل میان ساختارهای دستوری متفاوت دو زبان می‌باشد. مفعول‌مطلق از جمله ساختارهای دستوری است که در زبان فارسی معیار، شباهت ساختاری ندارد. پژوهش حاضر می‌کوشد با روش توصیفی- تحلیلی به ارزیابی و نقد شیوۀ برگردان مفعول‌های مطلق صحیفۀ سجادیه، در ترجمه‌های آقایان انصاریان و آیتی بر مبنای نظریۀ هم‌ارزی یوجین نایدا بپردازد تا از این منظر، ضمن اصلاح لغزش‌های موجود در دو ترجمه، بتوان از طریق برقراری هم‌ارزی پویا میان ساختارهای افتراقی متن مبدأ و مقصد، پیام و محتوای اصلی صحیفۀ سجادیه را در متن گیرنده، به‌طور صحیح بازسازی کرد. یافته‌ها نشان می‌دهد، بیشترین لغزش مترجمان، در ترجمۀ مفعول مطلق تأکیدی رخ داده است. انصاریان به‌دلیل حفظ صورت متن مبدأ و ترجمۀ تحت اللفظی از مفعول مطلق تأکیدی، ترجمۀ منطبق با ترجمۀ صوری نایدا ارائه کرده و به سوی عربی‌گرایی و ترجمه‌گونگی روی آورده است؛ امّا آیتی به‌دلیل حذف کامل مفعول مطلق تأکیدی از ترجمۀ خود و عدم معادل سازی آن، نتواسته است پیام و محتوای فراز‌های صحیفۀ سجادیه را در متن مقصد منتقل کند؛ همچنین این دو مترجم در بازسازی مفعول مطلق نوعی و جانشینی عملکرد مناسبی داشته‌اند و کوشیده‌اند قید‌های مناسبی را در زبان مقصد برای این ساختار برگزیند و به‌عبارتی این دو مترجم در این محور، مقصدگرا و مخاطب‌محور عمل کرده و ترجمۀ منطبق با ترجمۀ پویا نیز ارائه کرده‌اند.
', './data/litstud/coversheet/381655292040.jpg'))